Το Υπουργείο Παιδείας εγκαινίασε την Νέα Εποχή στην εκπαίδευση με την εισαγωγή ηλεκτρονικων μέσων διεξαγωγής, τόσο ασύγχρονης όσο και σύγχρονης εκπαιδευσης, στα πλαίσια της (εξ' ανάγκης ένεκα κωρονοϊου) εξ' αποστάσεως εκπαίδευσης.
Έτσι και η παιδεία στην Ελλάδα εισέρχεται ασθμαίνοντας και ακολουθώντας την οικονομία στο ηλεκτρονικό πεδίο, ολοσχερώς και αποτόμως.
Και αν ο συνωστισμός στις τράπεζες υποθέσουμε ότι είναι τρόπον τινά απευκταίος δεδομένου ότι ουδεμία μορφωτική ή ψυχαγωγική ανθρώπινη ανάγκη εξυπηρετεί, δεν ισχύει το ίδιο για την καθημερινή σχολική ρουτίνα μας. Ή μήπως ισχύει κάτι ανάλογο και στον σχολικό χώρο;
Μήπως και στο σχολείο το μόνο που συμβαίνει είναι ένας ιδότυπος έστω συνωστισμός;
Ίσως αν τολμούσαμε να υποθέσουμε ότι η έκπτωση των παιδαγωγικών αξιών που ενσαρκώνονται από τα ζωντανά μελη της σχολικής κοινότητας, καθηγητές και μαθητές, είναι τέτοια που στο πλαίσιο λειτουργίας του σχολείου ήταν ούτως ή άλλως αναπόφευκτη μια εκ βάθρων αλλαγή;
Ή μήπως ακόμα χειρότερα η φυσική παρουσία του άλλου είναι πλέον περισσότερο απειλή παρά ευκαιρία για γόνιμη, την γονιμότερη όλων μέχρι χτες (δεν λέω σήμερα) κοινωνική συναναστροφή;
Γιατί ποιός ο λόγος να "συνωστιζόμαστε" μέσα στις σχολικές αίθουσες με το επιπλέον ρίσκο του να κολάει ο ένας τον άλλον γρίπες και ιούς αν το μαθησιακό αποτέλεσμα είναι πενιχρό κι αυτό δεν εξυπηρετεί ή ελάχιστα εξυπηρετεί πλέον τους στόχους του σχολείου;
Ίσως και ο σχολικός θεσμός είχε φτάσει στα όριά του όπως τον γνωρίσαμε και τον μεταλαμπαδεύσαμε εμείς και οι προηγούμενες γενιές στις επόμενες, και έπρεπε να αντικατασταθεί με κάτι πιο φρέσκο, πιο καινοτόμο, πιο ανώδυνο, πιο εύκολο, πιο εύπεπτο, πιο ρυθμίσιμο, πιο πως να το πω βρε αδερφέ, πιο διαδραστικό για να είμαι στο πνεύμα του Νέου Ήθους.
Όπως και να 'χει η σκυτάλη δόθηκε ήδη από την φυσική παρουσία και ότι αυτή εμπεριέχει και ενσαρκώνει μέσα στην πραγματική τάξη στην ηλεκτρονική εικόνα με ότι αυτή εισάγει ως Νέο Ήθος.
Θα επανέλθω σε αυτόν τον διάλογο που σήμερα εγκαινίασα αφού ακούσω και τις απόψεις σας...
Έτσι και η παιδεία στην Ελλάδα εισέρχεται ασθμαίνοντας και ακολουθώντας την οικονομία στο ηλεκτρονικό πεδίο, ολοσχερώς και αποτόμως.
Και αν ο συνωστισμός στις τράπεζες υποθέσουμε ότι είναι τρόπον τινά απευκταίος δεδομένου ότι ουδεμία μορφωτική ή ψυχαγωγική ανθρώπινη ανάγκη εξυπηρετεί, δεν ισχύει το ίδιο για την καθημερινή σχολική ρουτίνα μας. Ή μήπως ισχύει κάτι ανάλογο και στον σχολικό χώρο;
Μήπως και στο σχολείο το μόνο που συμβαίνει είναι ένας ιδότυπος έστω συνωστισμός;
Ίσως αν τολμούσαμε να υποθέσουμε ότι η έκπτωση των παιδαγωγικών αξιών που ενσαρκώνονται από τα ζωντανά μελη της σχολικής κοινότητας, καθηγητές και μαθητές, είναι τέτοια που στο πλαίσιο λειτουργίας του σχολείου ήταν ούτως ή άλλως αναπόφευκτη μια εκ βάθρων αλλαγή;
Ή μήπως ακόμα χειρότερα η φυσική παρουσία του άλλου είναι πλέον περισσότερο απειλή παρά ευκαιρία για γόνιμη, την γονιμότερη όλων μέχρι χτες (δεν λέω σήμερα) κοινωνική συναναστροφή;
Γιατί ποιός ο λόγος να "συνωστιζόμαστε" μέσα στις σχολικές αίθουσες με το επιπλέον ρίσκο του να κολάει ο ένας τον άλλον γρίπες και ιούς αν το μαθησιακό αποτέλεσμα είναι πενιχρό κι αυτό δεν εξυπηρετεί ή ελάχιστα εξυπηρετεί πλέον τους στόχους του σχολείου;
Ίσως και ο σχολικός θεσμός είχε φτάσει στα όριά του όπως τον γνωρίσαμε και τον μεταλαμπαδεύσαμε εμείς και οι προηγούμενες γενιές στις επόμενες, και έπρεπε να αντικατασταθεί με κάτι πιο φρέσκο, πιο καινοτόμο, πιο ανώδυνο, πιο εύκολο, πιο εύπεπτο, πιο ρυθμίσιμο, πιο πως να το πω βρε αδερφέ, πιο διαδραστικό για να είμαι στο πνεύμα του Νέου Ήθους.
Όπως και να 'χει η σκυτάλη δόθηκε ήδη από την φυσική παρουσία και ότι αυτή εμπεριέχει και ενσαρκώνει μέσα στην πραγματική τάξη στην ηλεκτρονική εικόνα με ότι αυτή εισάγει ως Νέο Ήθος.
Θα επανέλθω σε αυτόν τον διάλογο που σήμερα εγκαινίασα αφού ακούσω και τις απόψεις σας...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου